Anksiyete bozuklukları çocukluk ve ergenlik döneminde sık görülmekte; okul başarısını, sosyal ilişkileri, genel sağlığı ve yaşam kalitesini belirgin ölçüde olumsuz etkilemektedir. Belirtilerin genellikle yavaş gelişen bir seyir göstermesi, dışa yansımaması nedeniyle ebeveynler tarafından fark edilememesi ya da çocuk ve aile tarafından bir problem olarak görülmeyip normal yaşamın bir parçası olarak düşünülmesi tanı konulmasını engellemektedir. Öte yandan, anksiyete bozuklukları baş ağrısı, mide bulantısı, kusma, karın ağrısı gibi bedensel belirtilerle seyredebilmekte ve bu belirtiler gereksiz laboratuvar tetkiklerine ve yanlış tanıya neden olabilmektedir.

Anksiyete bozuklukları çocuğun normal psikososyal gelişimini engellemekte, aile ilişkilerini, sosyal yaşamı ve akademik başarıyı olumsuz yönde etkilemektedir. Çocukluk çağı anksiyete bozukluklarının kötü problem çözme becerisi ve düşük kendilik saygısı ile ilişkili olduğu gösterilmiştir.

En sık görülen anksiyete bozukluğu alt tipleri yaygın anksiyete bozukluğu, ayrılık kaygısı bozukluğu ve özgül fobilerdir. Anksiyete bozukluklarının belirtilerini gösterme yaşı anksiyete bozukluğu alt tiplerine göre farklılık göstermektedir. Ayrılık kaygısı bozukluğu, selektif mutizm ve özgül fobi genellikle erken çocukluk döneminde, sosyal anksiyete ise geç çocukluk ve ergenlik döneminde belirtilerini göstermektedir.

Çocuk ve ergenlerde anksiyete bozuklukları için ilaç tedavileri ve bilişsel davranış tedavilerin (BDT) etkili olduğunu göstermiştir.

​